Historia szkoły

W roku 1950 pięćdziesięcioro uczniów po raz pierwszy w dziejach szkoły rozpoczęło naukę gry na fortepianie, skrzypcach i wiolonczeli. Uczyli się w starej części gmachu dzisiejszej Akademii Muzycznej przy ulicy Św. Marcin, gdzie odbywały się pierwsze wtajemniczenia muzyczne, a przedmioty ogólnokształcące wykładano w budynku Szkoły Podstawowej przy ulicy Różanej. Założycielem szkoły i jej pierwszym dyrektorem był mgr Witold Kandulski.
 
Dobrze się stało, że po dwóch latach, kiedy do szkoły uczęszczały już trzy klasy, w roku szkolnym 1952/53 za dyrekcji mgr Karola Broniewskiego (prowadził szkołę od 1950 do 1964 r.) władze miejskie oddały uczniom drewniany barak przy ulicy Zwierzynieckiej 17, który wprawdzie nie odpowiadał wymogom muzycznego kształcenia, ale przynajmniej był własny. Nie trzeba było wędrować po Poznaniu z ulicy Armii Czerwonej na Różaną. Rok szkolny 1956/57 zapisał się radośnie w pamięci uczniów, nauczycieli, rodziców, wielu Poznaniaków. Szkoła przeniosła się do stylowej secesyjnej kamienicy przy ulicy Zwierzynieckiej 20. Tu, w nowych salach pierwsi absolwenci składali swój końcowy egzamin. Oni też byli solistami na uroczystym koncercie w Auli Uniwersytetu im. A. Mickiewicza, a dwudziestu czterech spośród dwudziestu siedmiu absolwentów podjęło dalszą naukę w Państwowym Liceum Muzycznym w Poznaniu. Mogli doskonalić swoje umiejętności i pogłębiać zamiłowanie do sztuki zaszczepione w podstawowej szkole muzycznej.
 
Trzecim dyrektorem w historii szkoły był Henryk Duczmal (1964 – 1970). Za jego czasów w roku szkolnym 1966/67 wprowadzono reformę w szkolnictwie podstawowym i przedłużono naukę o rok. Uczniowie uczyli się w szesnastu oddziałach, szkoła powiększyła się. Na każdym poziomie była klasa „a” i „b”. W 1972 r. uczniowie Podstawowej Szkoły Muzycznej otrzymali nowy gmach przy ulicy Solnej 12. Było to niezwykłe wydarzenie. Lekcje przedmiotów ogólnokształcących odbywały się odtąd w specjalistycznych gabinetach dobrze wyposażonych w pomoce naukowe, a kiedy zakończono prace w budynku muzycznym, radością napawały piękne sale: koncertowa i kameralna, pokoje do indywidualnego nauczania gry na instrumentach, przestronna sala do rytmiki. Atmosferę tego czasu dobrze pamiętają uczniowie szkoły za dyrekcji mgr Zenona Schuberta. Ciepło wspominają ją rodzice, nauczyciele, cały muzyczny Poznań. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w nowych sprzyjających warunkach szkoła rozwijała się prężnie i systematycznie.
 
Od roku 1974 za dyrekcji mgr Zbigniewa Pawlaka weszła w skład Zespołu Szkół Muzycznych nr 1 powiększyła się wtedy liczba uczniów, powstały nowe spacjalności muzyczne. Rozpoczęto naukę gry na instrumentach dętych i perkusyjnych. Szkołę wyposażono w niezbędne pomoce naukowe, zakupiono nowe instrumenty muzyczne i sprzęt audiowizualny. Za czasów następnych dyrektorów Andrzeja Saturny, Jana Cieślaka, Leona Ratajczaka i Stefana Sibilskiego zwrócono uwagę na radosne, wspólne muzykowanie w zespołach kameralnych, orkiestrze, a przede wszystkim w chórze, który kierowany przez mgr Henryka Górskiego wracał ze wszystkich festiwali i koncertów z nagrodami, zyskując uznanie jurorów i publiczności.
 
Atmosferę lat dziewięćdziesiątych (za dyrekcji mgr Iwony Gertig i mgr Krystyny Majorowicz) najlepiej oddają zapisy w kronice szkoły. Czytamy tu, jak poprzednio, o Najmilszym Dniu Nauczyciela, karnawałowych balach i koncertach, kolejnych radosnych widowiskach muzycznych. Dziś pojawiają się nowe uroczystości i emocje – znaki czasu: hucznie obchodzenie każdego roku Narodowego Święta Niepodległości, miłe dla wszystkich, organizowane w każdej klasie audycie zatytuowane: „Słuchamy siebie”, Festiwale Muzyczne w dworku w Koszutach i bardzo osobiste wspomnienia, oraz kolorowe zdjęcia grup uczniowskich z uroczystości I Komunii Świętej. Wszystkie nowe emocje i nastroje przepełnione są jak zawsze muzyką. Towarzyszy ona uczniom teraz, jak towarzyszyła ich starszym kolegom – dwutysięcznej rzeszy absolwentów istniejącej już ponad pół wieku Naszej Szkoły!